افزایش سریع قند خون باعث آزاد شدن مولکول‌های التهابی و رادیکال‌های آزاد می‌شود که این موضوع روی بدن تأثیر منفی دارد.
اگر فردی دچار تاول نشود، ویروس نمی‌تواند گسترش یابد. اقدامات احتیاطی زیر می‌تواند به جلوگیری از انتقال ویروس کمک کند:
بیماری زونا در سالمندان و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند شایع‌تر است.
احتمال اینکه افراد مبتلا به این اختلال زودتر از افراد بدون اختلال شخصیت دست از کار بکشند، بیشتر است.
چند روز پس از شروع ناراحتی پوستی (یا به ندرت، چند هفته پس از آن)، بثورات مشخصه زونا ظاهر می‌شوند. این جوش‌ها به طور معمول به عنوان خوشه ای از تکه‌های قرمز کوچک شروع می‌شوند و در نهایت به تاول‌های کوچکی تبدیل خواهند شد. این تاول‌های پُر از مایع در نهایت باز می‌شوند و زخم‌های کوچک به آرامی خشک می‌گردند و از بین می‌روند.
زونا معمولا بین ۲ تا ۶ هفته طول می‌کشد. اکثر مردم فقط یک بار به این بیماری مبتلا می‌شوند، اما این احتمال وجود دارد که ۲ یا چند بار به آن دچار شوید.
بیش از افراد عادی از حساسیت، زودرنجی، شکاکی، بدبینی و یک دندگی بهره‌مند است و چه بسا همین ویژگی‌ها و حالت‌های متفاوت است که موجب شکل‌گیری اندیشه‌های عمیق در او می‌شود.
درمان به‌موقع شینگلز می‌تواند مدت زمان بیماری و شدت عفونت را کاهش دهد. اگر به چه کسانی بیماری زونا میگیرند بیماری زونا مشکوک هستید، به خصوص در شرایط زیر، فورا به پزشک مراجعه کنید:
It’s normal to get anxious sometimes, especially if you’re dealing with anything difficult like dropping a position or the top of the marriage.
علائم ممکن است بسته به این که در کجای بدن ظاهر شوند، در ذلت خود متفاوت باشند. بعضی از مردم دچار درد هستند اما جوش ندارند برخی دیگر ممکن است همراه با درد جوش داشته باشند که با نشانه‌های دیگری مثل تب، لرز و یا سردرد همراه است. برخی از رایج‌ترین علائم زونا عبارتند از:
به‌طور کلی و با استفاده بی‌قید و شرط از اصطلاح پارانویا، می‌توانیم بگوییم توهمات پارانویید می‌توانند شامل مواردی چون اینکه شخص تصور می‌کند تحت تعقیب است، مسموم شده‌است یا به عنوان مثال شخص متوهم فکر می‌کند که یک شخصیت مهم سیاسی، ادبی یا ورزشی دورادور عاشق اوست.
دریافت واکسن واریسلا در طول دوران کودکی می‌تواند هم از آبله‌مرغان و هم از زونا جلوگیری کند. برای کسانی که در دوران کودکی واکسن دریافت نکرده‌اند، واکسن در دسترس است.
سپس متخصص سلامت روان یک ارزیابی جامع انجام خواهد داد. او ممکن است از فرد در مورد دوران کودکی، مدرسه، زندگی کاری و روابطش بپرسد.
تشخیص این اختلال، می‌تواند دشوار باشد، زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت فکر نمی‌کنند مشکلی در رفتار یا طرز تفکرشان وجود داشته باشد.